 |
 wašničkojt|y 1. launisch, launenhaft; 2. (↕ dźiwny / spodźiwny / wonajki) sonderbar, seltsam |
Šěrobrodaty cuzy njewupada strašny, skerje někak dźiwnuški.
někomu w hembjerkach šeri
|
|
• wašničkojtosć f (→ wašničkojty) substantivische Ableitung von wašničkojty |
|
|
wašničk|o ~a n 1. Laune; 2. Marotte (dźiwny počink) |
|
|
• wašničkar ~ja m (↕ dźiwnušk / spodźiwnik) Sonderling |
 |
• wašničkarstw|o n
siehe auch |
